رسالت شغلی من

سلام و خدا قوت به تیم بهارمن

خیلی خوشحالم که در کنار شما زندگی خودمو بهاری می بینم

اسم این داستان رو میذارم “رسالت شغلی من” ‌

من یه خانم ۴۵ ساله هستم و کارمندم…. شغلم‌ بالینی هست ..”پرستار” هستم

تجربه شغلی وخاطرات زیادی دارم. عضو بسیج جامعه پزشکی هستم و گاهی در شرایط بحران یا نیاز فعالیت جهادی هم دارم. داستانهای شغلی زیادی هم دارم اما قشنگترین و جذابترینش برمی‌گرده به دوران کرونا…

همونطور که می‌دونید کرونا خیلی بد خودشو نشون داد و استرس زیادی بجون مردم انداخت.

من در بیمارستان کامکار قم مشغول بخدمت هستم و اونجا شد “سانتر کرونا” اولین مرکزی که بیماران کرونا رو میاوردن اونجا و چون ابتدای شیوع ویروس اطلاعات زیادی راجع به ویروس نبود، مرگ و میر زیاد بود و تختهای بیمارستان پر شد از بیماران بدحال کرونایی…

کرونا از بهمن ۹۸ بصورت وحشیانه ای خودنمایی کرد و چون قم و بخصوص بیمارستان کامکار این موضوع رو پوشش میداد، خیلی شرایط بدی رو می‌گذروندیم و شرایط پر استرس و فوق العاده آلوده ای بود.. و خیلی از همکارانم هم درگیر شده بودن اما بعد از چندماه پیک اول کمی ضعیف شد ولی همچنان ویروس بصورت پراسترس درجامعه خودنمایی می‌کرد و تمام دنیا رو درگیر کرده بود.

تا اینکه تیرماه ۹۹ استان خوزستان بعلت مبتلا شدن خیلی از کادر درمانش و تعداد بالای بیماران بستری اعلام نیاز کرد و به همه شهرها اطلاعیه صادر کرد که نیازمند نیروی پرستار و پزشک هست. من هم اعلام آمادگی کردم اما خانواده م بشدت مخالف بودن، میگفتن اینجا هم کار شما همینه! برا چی بری خوزستان؟

گفتم نیاز به نیرو دارن … کادر درمان درگیر شدن و نیرو می‌خوان اما راضی نمی‌شدن.

خلاصه نشستم به مذاکره💪🏻😅 … به همسرم گفتم اگه تو راضی نباشی رفتن من ثواب که نداره هیچ … گناهم می‌کنم اما “رسالت شغلی” من ایجاب میکنه تو این شرایط بحران به کمک اونا بریم. دستشو گرفتم تو دستم گفتم می‌دونم نگران من هستید اما اینجا هم محل کار من آلوده س، با اونجا فرقی نداره ما نریم کمک …. تعداد مریضا زیاد میشه منتقل می‌کنن شهرهای دیگه آلودگی بیشتر انتشار پیدا میکنه … خدا مواظب منه … نگران نباشید …

خلاصه همسر که راضی شد… راضی‌کردن بچه هام کار سختی نبود…

من یک مادر بودم و ترفندهای مادرانه رو بلد بودم🙈😂

۱۶ تیرماه ۹۸ رفتم دزفول … و دوهفته درکنار بیماران خدمت رسانی کردم … از شدت گرمای خوزستان دو بار گرما زده شدم … اما بهترین خاطره دوران خدمت شغلی من در اوجِ بحرانِ کرونا، رفتن به خوزستان بود.

وخدارو شکر که یاد‌ گرفتم در شرایط سخت و بحران خوب فک کنم و بهترین کار رو انجام بدم .. شاید باورتون نشه اما بعد از اون ماجرا با انرژی و انگیزه بیشتری کار می‌کنم و می‌دونم که شغل من و انرژی من یک موهبت الهی هست.

نرگس مددیان