کوچک‌ترین فرصت

سلام بهارمنی های عزیز

امروز میخوام داستانِ کوتاهی در مورد مطالعه و خصوصا کتابِ جدید آقای حامدی بگم

مددیان هستم و۴۶ سالمه کارمندم وفرصت زیادی برای مطالعه ندارم چون یا سرکارم هستم یا وقتی خونه م باید به آشپزی و کارهای خونه وکلی کاری که اصلا پیش بینی نشده میاد سراغم …

رسیدگی کنم اما از کوچکترین فرصت برای مطالعه وکتاب خوندن در محیط کارم استفاده میکنم حتی بمقدار یک صفحه … آموزش رو دوست دارم وکلی جزوه و یادداشت دارم که گاهی هم سراغ یادداشتهایی میرم که از کلاسام‌برداشتم و اونها رو مرور میکنم.

از چندسال پیش که با مجموعه بهارمن دوست شدم بیشتر به یادگیری علاقمند شدم و اولین دوره از دوره ی حضوری یادگیری و تقویت حافظه رو شرکت کردم خیلی برام جالب بود فک کنم تو اون کلاس من از همه سن وسالم بیشتر بود خلاصه اولین کتاب آقای حامدی چاپ شد و با عشق اونو مطالعه کردم چالش های گروه رو شرکت میکردم … که از همه جذاب تر چالش سحرخیزی بود

خیلی جالب بود که همه بچه های اون دوره سحرخیز و پرانرژی بودن و توی گروه گزارش برنامه هاشونو میدادن و فول انرژی روزشونو شروع میکردن و برای هدفشون تلاش میکردن وبینارهای آقای حامدی رو تا جایی که وقتم اجازه میده شرکت میکنم تا امروز….

اصل قضیه امروزه امروز ۲۳ اردیبشت ۱۴۰۲ کتاب”قوانین بازی” رو تموم کردم کتاب رو باخودم برده بودم‌محل کار وهر وقت فرصت داشتم‌مطالعه میکردم امروز تونستم کتاب رو تموم کنم نمیتونم بگم چه لذتی وجود من رو گرفته بود …

از بس نکات کتاب ساده و کاربردی بودن از خوندنشون سیر نمیشدم وبعضی قوانین رو چند بار میخوندم ..

خدائیش این کتاب ارزش بارها خوندن رو داره میگن”هرآنچه که از دل برآید،لاجرم بردل نشیند” انگار این کتاب تجربیات لحظه به لحظه کسیه که با عشق و سادگی خیلی شیوا و روان کتاب رو به تحریر درآورده ویک سری نیازهای دائمی و ضروری ما رو آموزش میده که همه مون برای زندگی بهتر به اونا احتیاج داریم اونقدر نکات این کتاب و شیوه نوشتاریش برام شیرین بود که پس از اتمامِ کتاب،پیام دادم و ازشون تشکر کردم …

توصیه میکنم هم این کتاب رو بخونید و هم دیگران رو توصیه کنید به خوندنش با تشکر ویژه از آقای حامدی امیدوارم همیشه بدرخشن